CUMHURİYET DOKSAN SEKİZ YAŞINDA!

“Cumhuriyet” resmen doksanına bastı. Yıllardır ne yönetilenler “bu Cumhuriyet”i sevdi ne de yönetmeyi “veraseten hak” gören azınlık bu “cahil halk”ı.
Cumhuriyet için hep “Köylü milletin efendisi”ydi. Galiba doksan yılın “tek doğru” sözü de bu; hala “vesayetçi” milletin “işçi, köylü, kapıcı, hizmetli, esnaf” gibi “alt tabaka” insanlara “efendiiii!” diye ünlediğini ve emrindeki askere ayakkabısını sildiren darbeci “paşa”yı hatırlarsanız…

ÇERÇİ! YA SEV, YA SEV!

İnsanları yurdundan sürmek için ille evinden, köyünden alıp yayan yapıldak yollara düşürmek gerekmez. Ege’nin “ekonomi”sini “feth”e yollanan Celal Bayar’ın 1914-1918 arasındaki “başarı”larından sonra, İttihatçılar daha “ince” yollar geliştirdi: İnsanı işsiz bırakmak, her yolla taciz etmek, “ya sev ya terk et” diyerek “milli kibarlık” göstermek gibi…

Cumhuriyet’te İttihatçılar artık işleri eskisi gibi gizli ” Teşkilatı Mahsusa” eliyle değil, “milli basın”ın başını çektiği “kampanya”lar zinciriyle açıktan yürütür. Yahudilerin kestikleri hayvanların sakatatına el koymak için fitillenen bir kampanyayı (Kurban ve Ötekiler-7 Ekim–Taraf), iki ay sonra yeni bir “milli duyarlılık” kampanyası izler. Kısaltılmış ve sadeleştirilmiş olarak o günlerden bir yaprak:

MASUMİYET MÜZESİ

“Cumhuriyet “ doksan yıllık bir “İttihatçı saltanatı”dır. Cumhuriyet ilanından yirmi üç yıl sonra çok partili siyasi hayata geçilmesine rağmen, vesayet ve zihniyetin “saltanat”ı kesintisizdir .
9 Ekim 2013 günü Yargıtay kararıyla “saltanat”, tarihinin ilk “ceza”sını yedi. Hiç kimse bu “ceza” ile “saltanat”ın yıkıldığı hayaline kapılmasın! “Saltanat” sadece hukuk yolları ve mahkeme salonları ile yıkılamaz. Çünkü bu “saltanat” üç beş “darbeci memur”un işi değildir. “Saltanat”ı “meşru”laştıran “kuvvet” değil “zihniyet”tir. “Zihniyet saltanatı” hayatımızın her alanında, özellikle de “milli dil”imizin baş köşesinde yaşıyor.

KURBAN ve ÖTEKİLER

“Demokratikleşme Paket”indeki öneriler yoğun tartışılıyor. Bu tartışmalarda “yüzleşme” boyutu hiç atlanmamalı. Çünkü “İttihatçı zihniyet” tarihten besleniyor ve bu zihniyetle “yüzleşmeden demokratikleşme” kalıcı olamaz. Paket’teki “kurban derisi ve sakatat”ta Türk Hava Kurumu (THK) tekeline son verilmesi önerisi bu bakımdan anlamlı bir örnek oluşturabilir.